پروپوزال تحلیل اثرات گردشگری بر میزان رفاه اجتماعی در نواحی روستایی

پروپوزال تحلیل اثرات گردشگری بر میزان رفاه اجتماعی در نواحی روستایی

دارای 22 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: تحلیل اثرات گردشگری بر میزان رفاه اجتماعی در نواحی روستایی

تعداد صفحه: 22 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...




فارسی:
تحلیل اثرات گردشگری بر میزان رفاه اجتماعی در نواحی روستایی (نمونه موردی: دهستان رودبار قصران تهران).

لاتين:
The analysis of the impacts of tourism on the social welfare in rural areas) Case Study: Rural QasranRudbar Tehran(


2 – بیان مسئله و رویکرد پژوهش:
گردشگری در قرن بیست یکم با توجه به گسترش زیر ساخت های اقتصادی، بهداشتی، امنیتی و ارتباطی به یک واقعیت اجتناب ناپذیر بدل گشته است. سفر به دیگر نقاط برای گردشگری با انگیزه های مختلف جزء ملزومات زندگی در این قرن محسوب می شود و در واقع جریانی را شکل می دهد که مرزهای ملی و بین المللی را در نوردیده و رویکردی فراتر از دولت ملت یافته است (پاپلی یزدی و سقایی، 1385). در حال حاضر گردشگری در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد روستایی و منبعی بالقوه برای تنوع بخشی به آن در راستای نیل به توسعه پایدار روستایی است. به عبارت دیگر، گردشگری روستایی به عنوان ابزاری برای دست یابی به رشد اقتصادی و اجتماعی و نیز باز آفرینی مدنظر قرار گرفته و تاکنون اقدامات متعددی در زمینه توسعه گردشگری به عنوان منبع موثر ارتقای درآمد و اشتغال زایی در نواحی روستایی انجام شده است (شارپلی ، 2002).
کنفرانس جهانی توریسم روستایی(2006)، توریسم روستایی را شامل انواع گردشگری با برخورداری از تسهیلات و خدمات رفاهی در نواحی روستایی می داند که امکان بهره مندی از منابع طبیعی و جازبه های طبیعت را همراه با شرکت در زندگی روستایی (کار در مزرعه و کشاورزی) فراهم می آورد(به نقل از هاشمی و حسین پور، 1389).
گردشگری روستایی به طور مشخص از دهه 1950 به بعد گسترش یافت. در آغاز در دهه های 1960 و 1970 میلادی، گردشگری از جنبه اقتصادی برای جوامعه محلی مورد توجه قرار گرفت (رضوانی و صفایی، 1384) و توسعه آن منجر به ایجاد پیامدهای مثبتی همچون افزایش درآمد خانوارهای روستایی، فروش محصولات کشاورزی، تولید و فروش صنایع دستی، تشکیل و توزیع متعادل سرمایه های عمومی در جوامعه روستایی و هم چنین افزایش کار برای زنان در سطح نواحی روستایی شد (کرمی دهکردی و کلانتری، 1390). پس از این دوره، توسعه گردشگری روستایی به عنوان ابزاری برای توسعه جوامع روستایی مطرح گردید که در این مدت صاحب نظران تلاش نموده اند تا با ارایه الگوها و روش های مختلف،  نقش گردشگری را در تجدید حیات اقتصادی و اجتماعی روستا افزایش دهند (رضوانی و صفایی، 1384).
انواع مختلفی از تاثیرات گردشگری وجود دارند که به طور کلی می توان آنها را به تاثیرات و پیامدهای مثبت و منفی اقتصادی و محیطی و نیز اجتماعی-فرهنگی تقسیم کرد (رضوانی و همکاران، 1390). بیرد  و همکاران (2009) اعتقاد دارد که هیچ شکلی از توسعه به اندازه گردشگری، در بردارنده، تاثیرات دوگانه نیست. براساس چنین دیدگاهی افزون بر مزایای اقتصادی، گردشگری روستایی از اثرات مثبت متعدد دیگری در سایر حوزه ها اعم از اجتماعی-فرهنگی، زیر ساختی و زیست محیطی برخوردار است که برخی از مهم ترین آنها شامل افزایش میزان تعاملات فرهنگی و جلوگیری از تضعیف و نابودی سنت ها و آداب و رسوم جوامع محلی، کمک به توزیع عادلانه امکانات و منابع در سطح روستاها و برقراری عدالت اجتماعی، جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها و ایجاد انگیزه برای بازگشت بسیاری از روستاییان مهاجر، احیاء دانش های بومی فراموش شده، حمایت از حفظ و آبادانی فضاهای تاریخی در سطح روستا (راسق قزلباش، 1388)، کاهش فقر، بهبود سطح دسترسی و افزایش رفاه افراد، حفظ بافت های باارزش روستایی (مهدوی و همکاران، 1387) و افزایش سطح دانش آگاهی روستاییان در خصوص محیط زیست و توسعه پایدار (باتر و استفان ، 2004) می باشد.