پاورپوینت گیاه شناسی

دانلود پاورپوینت با موضوع پاورپوینت گیاه شناسی دارای 84 اسلاید و با فرمت .ppt و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد اسلاید : 84 اسلاید
فرمت فایل: پاورپوینت .ppt و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

قسمتی از متن نمونه:

رشد رويشى مجدد )1( ذخاير غذائى مواد آلى ذخيره شده براى شروع رشد ضرورى است. مطالعاتى که روى رشد در تاريکى انجام شده است مشخص کرده است که کربوهيدرات‌‌ها به‌عنوان ذخيره غذائى گياه عمل مى‌کنند. اسميت نشان داد که ريشه‌هاى يونجه، نشاسته و قند يعنى کربوهيدرات‌هاى غيرساختماني، ذخيره مى‌کنند. کربوهيدرات‌هاى غيرساختمانى در طول تاريکى به مصرف سوخت و ساز گياه مى‌رسند. درصورتى‌که همى‌سلولز و ديگر اجزاء مواد خشک )کربوهيدرات‌هاى ساختماني( به مصرف سوخت و ساز گياه نمى‌رسند. معمولاً گياهچه يک گياه يک ساله از دانه که داراى مقدار زيادى کربوهيدرات چربى و پروتئين است تغذيه مى‌کند. گياهان چندساله مقدار کمى از ذخاير غذائى خود را به توليد بذر اختصاص مى‌دهند به‌طورى که رشد کربوهيدرات‌هاى ذخيره‌اى )کل کربوهيدرات غيرساختمانى يا TNC،Total (nonstrucural corbohydrates، در طى پائيز که هواى روز گرم و آفتابى و هواى شب سرد بوده و لذا شرايط براى فتوسنتزى خالص مطلوب و براى رشد شاخ و برگ چندان مناسب نيست، ذخيره مى‌شوند. برخى از عوامل آب و هوائى و خاکى مخصوصاً ازت زياد خاک، روى ذخيره مواد اثر منفى دارند. ذخيره‌سازى با افزايش سن گياه زياد مى‌شود. دوباره گياهان جديد به‌طور عمده به‌علت وجود ذخاير غذائى موجود در قسمت‌هاى مختلف اندام‌هاى رويشى مثل ريزوم، استولن، ساقه کورم )تيموتي( قاعده برگ يا کاه )علف‌باغى Dactylis glomerata(، و ريشه‌ها )يونجه(يا ترکيبى از اين قسمت‌ها مى‌باشد. سوليوان و اسپراگ نتيجه گرفتند که رشد مجدد علف‌باغى در ابتدا، بستگى به ذخيره مواد در قاعده برگ پائين و ريشه‌ها دارد. گياهان دوساله در سال اول توليد بذر نکرده و به‌جاى آن مقدار زيادى مواد غذائى را در ريشه‌هاى اصلى و ضخيم خود و يا مانند کرفس در دمبرگ ذخيره مى‌کنند. ذخيره مواد غذائى يک راهبرد مهم در مديريت محصولات علوفه‌اي، مرتعى و چمنى است. گونه‌هاى مختلف از اين نظر با هم تفاوت زيادى دارند. بعضى از آنها نسبت به برداشت‌هاى با فاصله کم يا برداشت‌هاى مستمر بسيار سازگار هستند، چون داراى عادت رشد خزنده بوده و در مقايسه با گونه‌هاى ديگر پس از برگ‌ريزى نيز شاخص سطح برگ زيادى را در سطح زمين دارا هستند )به‌عنوان مثال گونه‌هاى چمني(. يونجه داراى اين چنين توانائى نبوده، يا توانائى بسيار کمى دارد. بنابراين تعداد دفعات برداشت بايد براساس توازنى بين کيفيت علوفه، عملکرد و حفظ برگ براى مدت کافى تنظيم گردد تا بتواند مواد غذائى کافى براى بقاء، برداشت‌هاى مکرر منجر به افزايش کيفيت علوفه برداشت شده مى‌گردد اما کاهش عملکرد، ذخيره مواد غذائي، و عمر گياه را در پى دارد. مطالعات متعددى که در مورد بقولات و گرامينه‌ها انجام گرفته است نشان مى‌دهد که پس از برداشت، ميزان ذخيره کربوهيدرات‌هاى به‌طور مشخص کاهش مى‌يابد. در تحقيقات خود روى يونجه در ايالت و يسکانيسن به اين نتيجه رسيد که طرح يک برنامه زمانى برداشت )به‌طورى که امکان ذخيره کربوهيدرات‌ها را فراهم کند( براى عملکرد و بقاء يونجه لازم است )شکل درصد کل کربوهيدرات‌هاى قابل استفاده در ريشه يونجه و شبدر پنجه‌مرغى که دوبار در طول فصل رشد برداشت شده‌اند( مشاهده کرد که سرعت باز شدن برگچه‌هاى شبدر قرمز در مزرعه برداشت شده بيشتر از مزرعه برداشت نشده بود. لذا وى پيشنهاد کرد که تنظيم‌کننده‌هاى رشد نيز بايستى در رشد مجدد مؤثر باشند. درصد کل کربوهيدرات‌هاى قابل استفاده در ريشه يونجه و شبدر پنجه‌مرغى که دوبار در طول فصل رشد برداشت شده‌اند (اسميت ۱۹۶۲). بقولات، مثل يونجه، براى رشد مجدد بيشتر به ذخيره ريشه خود وابسته هستند، چون برگ‌هاى پائين آنها رو به پيرى رفته و لذا پس از برداشت محصول به‌عنوان علوفه خشک، برگ‌هاى سالم باقى‌مانده يا خيلى کم است يا اصلاً وجود ندارد. از طرف ديگر شبدر پاى پرنده (Birdsfoot trefoil(، در شرايطى که برداشت با فاصله کم انجام شود، برگ‌هاى قاعده‌اى بيشترى را نسبت به يونجه حفظ مى‌نمايند و رشد مجدد تا حد زيادى بستگى به شاخ و برگ باقى مانده دارد. ليکن اين نوع شبدر، کربوهيدرات کمترى در ريشه خود ذخيره مى‌نمايد. اين گياه حتى در شرايط برداشت مستمر عادت رشد خزنده خود را حفظ نموده و لذا سطح برگ زيادى روى زمين را مى‌پوشاند در نتيجه، اين‌گونه براى مراتعى که به‌طور دائم برداشت مى‌شوند مناسب‌تر از يونجه است و براى تهيه علوفه خشک مناسب نيست. ضرورت ذخيره کربوهيدارت براى رشد مجدد بقولات به‌خوبى ثابت شده است، اما در گرامينه‌ها به‌نظر مى‌رسد که ذخيره کربوهيدرات‌ از اهميت کمترى برخوردار باشد. روند ذخيره مواد و مصرف آن پس از برداشت شبيه به يونجه است )نمودار درصد فروکتوزان در کلش، چچم (Lolium sp) در زمان‌هاى مختلف پس از برداشت و رشد قسمت هوائى آن در طول همين فواصل زماني(. نمودار درصد فروکتوزان در کلش، چچم (Lolium sp) در زمان‌هاى مختلف پس از برداشت و رشد قسمت هوائى آن در طول همين فواصل زمانى (هيوز و همکاران ۱۹۶۲). کربوهيدرات‌هاى غيرساختمانى غالب در گرامينه‌هاى معتدله )مثل چمن کنتاکي( فروکتوزان و در بقولات گلوکزان مى‌باشد. ديويدسون و ميلتورپ حدس مى‌زنند که کربوهيدرات غيرساختمانى ذخيره شده در برگ‌هاى قاعده‌اى علف‌باغى فقط براى ۲ تا ۳ روز پس از برداشت مهم مى‌باشد و به‌عبارت ديگر فقط براى شروع رشد اهميت دارد. در مطالعاتى که توسط وارد وبليزر روى علف‌باغ انجام شده‌است مشخص شده که رشد مجدد اين گياه به ذخيره کربوهيدرات در کلش و همچنين سطح برگ‌هاى باقى‌مانده پس از قطع کردن بستگى دارد. پنجه‌هاى با ذخيره کربوهيدرات (زياد در ۲۵ روز اول رشد ماده خشک زيادترى نسبت به پنجه‌هائى که ذخيره کمترى دارند( توليد مى‌کنند. صرف‌نظر از مقدار ذخيره کربوهيدرات، پس از ۳۵ روز، گياهانى که در آنها ۲ پهنک )برگ( باقى مى‌ماند مادهٔ خشک بيشترى نسبت به گياهانى که تمام برگ‌هاى آنها برداشت مى‌شود توليد مى‌کند. در گرامينه‌ها شاخص سطح برگ پس از قطع کردن خيلى مهم است. در پى برداشت‌هاى مکرر علوفه علف‌باغي، تنفس و توسعه ريشه و همچنين جذب مواد غذائى اين گياه تا حد صفر نزول مى‌کند )نمودار ميزان تنفس ريشه، گسترش ريشه و جذب فسفر راديواکتيو در علف‌باغي، قبل و بعد از برگ‌ريزى شديد(. کربوهيدرات‌هاى ناپايدار براى انجام اين فعاليت‌هاى متابوليکى در ابتداى رشد مجدد ضرورى است. به‌ظاهر، اگر پس از برداشت علوفه مقدارى برگ بر روى گياه باقى گذاشته شود اين برگ‌ها تمام يا قسمتى از انرژى لامز براى رشد مجدد را )تا زمانى که برگ‌هاى جديد اتوتروف شوند( تأمين مى‌نمايند. ميزان تنفس ريشه )--(، گسترش ريشه (---( و جذب فسفر راديواکتيو (-.-.-.-.( در علف‌باغى ((Dactylist glomerata، قبل و بعد از برگ‌ريزى شديد (از ديويدسون و ميلتورپ ۱۹۶۶(. قسمتى يا تمام شاخ و برگ گياهان علوفه‌اى مورد استفاده قرار مى‌گيرند. لذا رشد مجدد براى استمرار محصول ضرورى است. در عمل چرا، قسمتى از شاخ و برگ به‌طور مداوم مورد استفاده قرار مى‌گيرد. برداشت و چيدن علوفه به اندازه چرا انتخابى نيست و در نتيجه سبب برداشت تمام شاخ و برگ بسته به‌گونه گياه، عادت رشد و مديريت قبلي، مى‌گردد. ممکن است که عکس‌العمل‌هاى گياه، از جمله رشد مجدد، در دو سيستم چيدن و چراى شاخ و برگ به‌طور کامل متفاوت باشند. رشد مجدد در گرامينه‌ها لانکر مشخص کرد که رشد مجدد از قسمت‌هاى رويشى يا پنجه‌هاى بدون ساقه گياهان گرامينه، به‌خصوص در گياهان چندساله، معمولاً مى‌توانند چند منشاء داشته باشند. رشد رويشى مجدد(2) ۱. برگ‌هاى جوان در حال رشد که از درون برگ‌هاى تا شده خارج مى‌شود )برگ‌هائى که به‌طور کامل رشد کرده‌اند رشد مجدد ندارند(، ۲. از پلاستوکرون‌هاى جديد، ۳. از پنجه‌هاى جديد در زاويه برگ‌ها که ممکن است توسط چيدن تحريک شوند، ۴. از ريزوم‌هائى که جديداً از خاک بيرون آمده و پس از رسيدن به سطح خاک تبديل به پنجه‌هاى طبيعى مى‌گردند. مسيرهاى مختلف تجديد رشد يک جامعه گياهى دوام و قابليت استفاده گياهان گرامينه چند ساله را براى چمن و مرتع توجيه مى‌نمايد. رشد مجدد در بقولات در بقولات رشد دوباره تنها به ساقه‌هاى جديدى محدود مى‌شود که از جوانه‌هاى در حال استراحت گره‌هاى قاعده‌اى )طوقه( به‌وجود مى‌آيند. قطع برگ‌ها نيز مى‌تواند به حدى باشد که کليهٔ جوانه‌هاى جانبى را حذف کرده و همانند آنچه در يک يخبندان براى بقولات با رشد برون‌زمينى (Epigeous)، )مانند سويا( اتفاق مى‌افتد، توانائى رشد مجدد را از گياه سلب کند. در يونجه که گياهى چند ساله است، چيدن شاخ و برگ گياه سبب تحريک رشد جوانه‌هاى طوقى که در سطح خاک يا کمى زير سطح خاک قرار دارند مى‌شود. اگر برداشت يونجه تا بعد از مرحله گلدهى به تأخير بيفتد )درست مانند وقتى که يونجه را چيده باشند( غالبيت انتهائى از بين مى‌رود در نتيجه پنجه‌هاى جديد از جوانه‌هاى طوقه به‌وجود مى‌آيند و لذا در زمان برداشت يونجه‌هاى جديد هم برداشت مى‌شوند. برداشت ساقه‌هاى جديد يونجه ممکن است نگران‌کننده باشد اما اغلب اعتقاد دارند که اين عمل خسارتى به محصول بعدى نمى‌زند. به ظاهر دليلش آن است که ساقه‌هاى جديد به‌سرعت جاى قسمت‌هاى قطع شده را پر مى‌کنند. عدس Lentil عدس یكی از حبوبات است كه از قدیم‌الایام در اكثر نقاط دنیا كشت می‌شده است. البته برداشت مکرر ساقه‌هاى جديد در يونجه همانند چراى مستمر و با فاصله کم مى‌تواند سبب تخليه ذخاير غذائى گياه و تضعيف آن شود. گیاه شناسان اعتقاد دارند كه عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است. عدس از نظر مقدار پروتئین بسیار غنی است و در بین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین دارد. عدس گیاهی است یكساله كه ارتفاع آن بیش از ۳۰ سانتی‌متر نیست. برگ‌های آن دارای ۶ تا ۱۴ برگچه می‌باشد كه در انتهای آن پیچك قرار دارد. گل‌های عدس رنگ سفید و دارای رگه‌هائی به رنگ بنفش است. میوه آن غلاف كوچكی است و معمولاً در هر غلاف ۱ تا ۳ عدس وجود دارد. عدس دو نوع است: تركیبات شیمیائی: عدس منبع غنی پروتئین و ویتامین‌های گروهBمی‌باشد. مواد موجود در ۱۰۰ گرم عدس به قرار زیر است: ۱( عدس رسمی كه دانه آن گرد و سنبتاً درشت است و رنگ آن سبز مایل به زرد است.  ۲ ( عدس ریز یا عدس قرمز كه دانه‌های آن ریز و به رنگ قرمز می‌باشد‌. انرژی ۳۴۰ كالری پروتئین ۲۵ گرم ....