پاورپوینت كودك در معرض خطر

مشکلات بهداشتی برای کودک

اختلالات دفعی

بی اختیاری در دفع ادرار دفع عمومی یا غیر ارادی ادرار در تخت(معمولآ شب ها) یا پوشاک (در طول روز)در کودکی است که به طور طبیعی کنترل ارادی مثانه را کسب کرده باشد.دفع نامناسب ادرار بایستی حداقل در2باردرهفته و به مدت سه ماه ادامه یافته وسن تقومی یا تکاملی کودک حداقل 5سال باشد این ناراحتی را می توان به صورت اولیه(خیس کردن رختخواب توسط کودکانی است که اختیار در دفع را هرگز پیدا نکرده اند)یا ثانویه تقسیم بندی کرد.دفع ادرار ممکن است صرفآ در شب یا زمان بیداری یا شامل هردو مورد باشد. بی اختیاری در دفع ادرار در پسران رایج است وشب ادراری معمولآ بین6-8 سالگی متوقف می شود. برخی از این کودکان دچار اختلالات تکاملی، مسائل یادگیری، اشکالات رفتاری هستند. بی اختیاری در دفع ادرار می تواند سبب مسائل جدی روانی شود. عواملی از قبیل طولانی بودن ساعت خواب در شیرخوارگی، تاریخچه مثبت خانوادگی، تکامل فیزیکی در کودکان تا 3سالگی برای این اختلال مطرح است. تقریبآ75% از این کودکان دارای خویشاوند درجه یک هستند که دچار این ناراحتی است یا سابقه آن را داشته است. بی اختیاری در دفع ادرار بطور عمده یک اختلال در فعالیت عصبی-عضلانی بوده که خوش خیم و خودبخود کنترل شونده است. تئوری پرادراری شبانه هم اکنون به عنوان اتیولوژی در بی اختیاری ادرار شبانه پیشنهاد شده است که کلیه های این کودکان از نظر غلیظ کردن ادرار در زمان خواب اشکال دارند که علت آن کمبود هورمون آنتی دیورتیک می باشد. تظاهرات بالینی: علامت عمده بی اختیاری ادرار میل شدید به دفع است که فوریت داشته و توآم با ناراحتی حاد، بی قراری و گاهی از اوقات تکرر ادرار است. در بی اختیاری ادرار شبانه کودک ممکن است فوریت را احساس کند یا نکند. خاموش شدن خودبخودی بی اختیاری ادرار شبانه تقریبآ در15%موارد رخ می دهد.به هر حال در برخی ممکن است تا مرحله نوجوانی یا بزرگسالی ادامه یابد. ارزشیابی تشخیصی: در مراحل اولیه ی ارزیابی معاینه ی فیزیکی جهت رد کردن عوامل فیزکی مثل عفونت سیستم ادراری اختلال آناتومیک صرع شبانه اختلات توام با افزایش دفع طبیعی ادار مثل دیابت شیرین و بی مزه وعدم توانایی تغلیظ ادرار توسط کلیه ها مثل نارسایی مزمن کلیه ها یا بیماری داسی شکل انجام می گیرد. درمان : شرطی دارویی درمان شرطی: شامل تعلیم کودک بیدار شدن از نظر دفع ادرار پس از وارد کردن یک محرک است. آموزش کنترل احتباس: پس از بررسی کاهش ظرفیت فعالیتی مثانه شروع می شود. کوک مایعات زیاد مصرف کرده و ادرار را حتی الامکان تا جایی که تحمل کند نگه می دارد که به منظور منبسط کردن مثانه برای تطابق با زیادی حجم ادرار می باشد. در برنامه بیدار کردن، کودک را در فواصلی در شب برای ادرار کردن بیدار می کنند. درمان دارویی: 3 نوع دارو رایج است : ضد افسردگی های سه حلقوی ، ضد مدر و ضد اسپاسمودیکها. از ضد افسردگی های سه حلقوی دارویی که بیشتر استفاده می شود Imipramin (Tofranil) است که اثر کلی نرژیک در مثانه جهت مهار کردن ادرار دارد. مقدار دارو باید در حدی باشد که خواب سبک (نه بیداری) ایجاد کند . طول مدت درمان 8-6 هفته و سپس کاهش تدریجی دوز دارو در 4 هفته می باشد. داروهای آنتی کلی نرژیک بخصوص Oxybutinin انقباضات بدون مهار مثانه را کاهش می دهد موفقیت هم چنین با(DDAVP) Desmopressin اسپری بینی (آنالوگ وازوپرسین ) حاصل شده است که بازده ادرار شبانه را به حجمی کمتر از ظرفیت عملی مثانه کاهش می دهد درمانهای دیگر شامل مشاوره برای کودک و گاهی از اوقات خانواده می تواند مفید باشد امر مهمی است که از تنبیه برای تصحیح بی اختیاری ادرار استفاده نشود ، محدود کردن مایعات قبل از خواب و در نظر گرفتن هدیه ی کوچک برای هرشبی که خشک می مانده می تواند مناسب باشد بی اختیاری در دفع مدفوع: دفع مکرر ارادی یا غیر ارادی مدفوع با قوام طبیعی یا نزدیک به طبیعی در مکان غیر عادی طبق شرایط اجتماعی-فرهنگی شخص می باشد.این رویداد باید حداقل یک بار در ماه و حداقل به مدت 3 ماه بوده و سن تقویمی یا تکاملی کودک حداقل 4سال باشد. کودکی که تا 4 سالگی هرگز اختیار دفع را پیدا نکرده است گفته می شود دچار نوع اولیه است، که اغلب در نتیجه اهمال روش های تعلیم، عقب ماندگی های ذهنی و دلایل خانوادگی می باشد. نوع ثانویه در کودک بیش از 4 سال پس از برقراری اختیار در دفع رخ می دهد.این اختلال درجنس مذکر بیش از مونث می باشد. ایتولوژی: یکی ازدلایل خیلی رایج این ناراحتی، یبوست است که ممکن است درنتیجه تغییر محیط مثل تولد خواهر-برادر جدید، انتقال به خانه جدید، تغییر مدرسه یا حتی استفاده از تهسیلات جدید در توالت باشد.